جواب : شیخ صدوق در کتاب امالی از امام صادق از پدران خود از امیر مومنان علیهم السلام روایت نموده که در نامه ای به سهل بن حنیف در باره کندن درب قلعه خیبر فرمود: واللّٰه ما قلعت باب خيبر و رميت به خلف ظهري أربعين ذراعاً بقوّة جسديه و لاحركة غذائية، لكنّي أيّدت بقوّة ملكوتية و نفس بنور ربّها مضيئة، و أنا من أحمد كالضوء من الضوء. به خدا قسم من درب قلعه خیبر را با قدرت جسمی و بدنی از جا نکندم و آن را به چهل ذرعی پرتاب ننمودم بلکه من این امر را با قدرت ملکوتی و نفسی انجام دادم که به نور پروردگارش نورانی شده بود و شعاعی از انوار الهی گردیده بود. بدانید که نسبت من با احمد صلی الله علیه و آله و سلم مانند نوری از نور اوست. تعبیر ضیاء در روایت دلیل بر ذاتی بودن این نور است که به روایت معروف نبوی صلی الله علیه و آله و سلم اشاره دارد: من و علی از یک نور هستیم.
بسیاری از علماء اهل سنت این امر را از جمله کرامات امیر المومنین علیه السلام دانسته اند. فخرالدین رازی در تفسیر الکبیر[1] در باره حجت هایی که دلالت بر کرامات اولیاء دارد: كسي كه بيشتر از عالم غيب اطلاع دارد قلبش قوي تر است و ضعف كمتري دارد به همين دليل علي بن ابي طالب كرم الله وجهه ميگويد: به خدا قسم كه من درب خيبر را با نيروي بدني از جا نكندم بلكه با نيروي الهي بود و علي كرم الله وجهه در آن موقع توجه اش را از عالم مادي جدا كرده و ملائكه با نورهاي عالم كبرياء در او دميده و روح او را تقويت كرده و او شبيه به ذات روح هاي ملكوتي شده و نورهاي عالم فردوس و عظمت در او تلألو يافته و در نتيجه قدرتي برايش بوجود آمده كه بر انجام كاري قادر شد كه ديگران توان انجام آن را نداشته اند. و همچنين بنده در موقعي كه بربندگي و اطاعت خود مواظبت كند، به مقامي مي رسد كه خداوند درباره او مي گويد: من چشم و گوش او مي شوم و موقعي كه نور خداوند چشم و گوش او بشود دور و نزديك را مي بيند و موقعي كه آن نور دست و قدرت براي او مي شـود، مي تواند كارهاي سخت و آسان را انجام دهد.
خطیب بغدادی[2] از جابر بن عبدالله انصاری روایت نموده: ان علیا حمل باب خیبر یوم افتتحها و انهم جربوه بعد ذلک فلم یحمله الا اربعون رجلا. پس از کندن درب خیبر تعدادی از ما جهت جابجایی درب رفتیم و ما قادر بر انجام آن نشدیم مگر وقتی که تعدادمان به چهل نفر رسید. در کتب مختلف تاریخی و روائی تعداد هفت تا پنجاه نفر جهت جابجایی درب خیبر نقل شده است.
[1] تفسیر رازی ج 21 ، بیان ادله عقلیه قطعیه بر کرامات اولیاء، حجت ششم ص 91.
[2] – تاریخ بغداد ج 11 ذکر من اسمه علی شماره 6142 ص 323
